2. ARMIJNA GRUPA ARTYLERII

2. ARMIJNA GRUPA ARTYLERII

Pierwsze polskie jednostki artyleryjskie na Wschodzie powstały w Związku Sowieckim. W styczniu 1942 utworzono w miejscowości Kenimech w Uzbekistanie 7. Pułk Artylerii Lekkiej (przemianowany później na 7. Pułk Artylerii Konnej). Pułk ten wschodził w skład 7. Dywizji Piechoty. Wiosną 1942 utworzono w Karausu w Kirgizji 7. Pułk Artylerii Ciężkiej. Kolejna jednostka, 1. Pułk Artylerii Ciężkiej, powstała w maju 1942 w obozie Barbara w ówczesnej Palestynie. Po ewakuacji Armii Polskiej w ZSRR na Bliski Wschód, we wrześniu 1942 zorganizowano w Iraku tzw. Artylerię Ciężką Armii Polskiej na Wschodzie. W jej skład włączono sformowany w Palestynie 1. Pułk Artylerii Ciężkiej (przemianowany na 10. PAC) i sformowany w Związku Sowieckim 7. Pułk Artylerii Ciężkiej (przemianowany na 11. PAC). Wiosną 1943 Artylerię Ciężką APW przeorganizowano ponownie i przemianowano na 2. Armijną Grupę Artylerii.

Dowódcą Artylerii Ciężkiej, a później 2. AGA, był od września 1942 generał brygady Roman Odzierzyński.

W skład 2. AGA wchodziły:

- 7. Pułk Artylerii Konnej

- 9. Pułk Artylerii Lekkiej

- 10. Pułk Artylerii Ciężkiej

- 11. Pułk Artylerii Ciężkiej.

Wszelkie prawa zastrzeżone. Powielanie w części lub w całości tekstów, zdjęć lub innych materiałów graficznych może odbywać się wyłącznie za pisemną zgodą autora strony.